καλόπραγος

-η, -ο

1. αυτός που πράττει τα καλά, τα δίκαια, που έχει καλούς τρόπους

2. αυτός που φέρνει το καλό, τυχερός, γουρλής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < καλ(ο)-* + -πραγος (< πράττω), πρβλ. πολύ-πραγος].